تفاوت تمپرینگ در مقابل آنیل کردن چیست؟
حرارت دادن یا تمپرینگ (tempering) و آنیل کردن (Annealing) هر دو روش عملیات حرارتی فلز هستند. هدف از عملیات حرارتی تغییرعمدی خواص فیزیکی و شیمیایی فلز برای آماده سازی آن برای ساخت است. عملیات حرارتی می تواند بر بسیاری از خواص یک محصول فلزی از جمله استحکام، سختی، شکل پذیری، چکش خواری و ماشین کاری تاثیر بگذارد.
به طور کلی، سه متغیر بر عملیات حرارتی فلز تأثیر می‌گذارند:
- دمایی که سازندگان آن را به آن گرم می کنند
- چقدر در آن دما می ماند
- روش یا میزان خنک سازی
بسته به نوع فلزی که تحت این عملیات حرارتی قرار می گیرد و مشتری به دنبال چه چیزی است، این متغیرها متفاوت خواهند بود. اما عملیات حرارتی موثر مستلزم کنترل دقیق هر سه است. اگرچه تکنیک‌های متعددی برای عملیات حرارتی فلز وجود دارد، ما امروز تنها به دو مورد از آنها خواهیم پرداخت: آنیل کردن و تمپر کردن.
آنیل کردن یا آنیلینگ چگونه عمل می کند؟
در طول فرآیند بازپخت ، سازندگان مواد را تا دمای ایده آل گرم می کنند و سپس آن را برای مدت زمان معینی در آن دما نگه می دارند. سرعت سرمایش برای بازپخت نیز بسیار آهسته است. تصور کنید که چیزی در فر می‌پزید و زمان پخت ام تمام می شود. اگر به جای درآوردن آن، اجازه دهید داخل فر خنک شود، شبیه به فرآیند آنیل کردن است. دلیل اصلی اینکه سازندگان یک ماده را بازپخت می کنند، کاهش سختی آن برای فرآیند ماشینکاری نرم تر است. علاوه بر این، سازندگان ممکن است از فلز بخواهند که رسانایی الکتریکی بالاتری داشته باشد، که می تواند از طریق بازپخت به این خواسته دست پیدا کنند.
فرآیند بازپخت شامل سه مرحله مجزا است:
- بهبود
- تبلور مجدد
- رشد غلات
بیایید نگاهی دقیق تر به آنچه در هر مرحله رخ می دهد بیندازیم.
بهبود یا بازیابی: اولین مرحله در فرآیند بازپخت بازیابی است. در طول بازیابی، سازندگان فلز را به طور کامل گرم می کنند..آنها بیشتر از یک کوره برای این نوع فلزکاری استفاده می کنند..این می تواند یک کوره گازی، الکتریکی یا القایی باشد، اما هدف از مرحله بازیابی حرارت دادن فلز تا دمایی است که فلز بتواند شل شده و چکش خوار شود.
تبلور مجدد: تفاوت‌های بین فولاد حرارتی و آنیلینگ در این مرحله از فرآیند شروع می‌شود. در طول تبلور مجدد، سازندگان حرارت را دوباره تا دمای بحرانی افزایش می دهند. هدف دمایی است که از دمای تبلور مجدد فلز بیشتر باشد، اما از دمای ذوب آن بیشتر نباشد. هنگامی که مواد در این نقطه نگهداری می شوند، دانه های جدیدی در ساختار داخلی فلز بدون ایجاد تنش های قبلی شروع به رشد می کنند.
رشد دانه: مرحله سوم در فرآیند بازپخت رشد دانه است. در این مرحله نهایی، آن دانه های مرحله دوم می توانند به طور کامل رشد کنند. با کنترل فرآیند خنک‌سازی و حفظ سرعت مشخص، رشد دانه ماده انعطاف‌پذیرتر و سخت‌تری را به دست می‌آورد.
فرآیند تمپرینگ چگونه عمل می کند؟
تمپرینگ (tempering) یک عملیات حرارتی است که چقرمگی فولادهای سخت و شکننده را بهبود می‌بخشد تا بتوانند در طول فرآوری مقاومت کنند. حرارت مستلزم آن است که فلز به دمایی کمتر از دمای بحرانی برسد. بسته به آلیاژ، این دما می‌تواند از 400 تا 1300 درجه فارنهایت متغیر باشد.
هنگامی که فولاد به دمای بحرانی پایین تر خود رسید، سازنده آن را برای مدت زمان از پیش تعیین شده در آن نقطه نگه می دارد. نوع فولاد تعیین می کند که دمای بحرانی چقدر است و چه مدت زمان نیاز دارند تا مواد را در آن دما نگه دارند. متغیرهای دیگری که بر تعدیل تأثیر می‌گذارند شامل مدت زمانی است که فلز در دمای بحرانی خود باقی می‌ماند و همچنین سرعت خنک شدن آن. هر دوی این عوامل بر خواص مکانیکی مواد تأثیر می گذارد.
برای دریافت قیمت لحظه ای انواع میلگرد پولیشی، میلگرد آیاژی و سنگ خورده با مشاورین ما در کیان متال تماس بگیرید.